Terugblik 4 en 5 mei 2024

Videoverslag van de Vrijheidslunch door U in de Wijk (vanaf minuut 10).

Lees hier: Vrijheidslunch Berlijnplein, Artikel ADUN 6 mei 2024

Verhaal 4 mei 2024 herdenking Leidsche Rijn, Utrecht

Door Jasmijn

Als bewoner van Leidsche Rijn wil ik u graag meenemen in het oorlogsverhaal van mijn opa. Opdat het nooit wordt vergeten. En met de hoop dat we voor altijd in vrijheid mogen leven ongeacht onze achtergrond.

Mijn opa is in december 1939 geboren in Amsterdam. Hij had Joodse ouders en was hun enige kind.

Helaas heeft mijn opa zijn ouders nooit bewust gekend. Uit informatie aan mijn moeder van Herinneringskamp Westerbork blijkt het volgende:

“Uw grootouders zijn op 28 november 1942 in kamp Westerbork terecht gekomen. Op 12 december 1942 werden zij doorgestuurd naar Auschwitz. Waar zij op de dag van aankomst, 15 december 1942, werden vermoord.”

Volgens mijn opa hebben zijn ouders zich ‘vrijwillig’ aangemeld, met de gedachte dat zij toch niets verkeerds hadden gedaan.

Mijn opa werd door zijn Joodse grootmoeder in Amsterdam opgevangen, maar niet voor lang.

Mijn opa’s moeder had een broer, die getrouwd was met een niet-Joodse vrouw. Deze aangetrouwde tante hoorde op een dag dat er in de buurt waar mijn opa verbleef, een razzia plaatsvond. Soldaten gingen alle huizen in Amsterdam af waar Joden woonden en namen ze mee. Die aangetrouwde tante is toen direct op haar fiets gestapt en naar mijn opa gereden. De Nazi’s waren zelfs al binnen. Zij riep tegen hun dat mijn opa de mazelen had. Of dat echt zo was, is niet bekend. In die tijd was de vijand erg bang voor ziektes en deze tante kon mijn opa meenemen. De grootmoeder van mijn opa (waar hij toen verbleef), is helaas wel meegenomen door de Nazi’s. Zij is vermoedelijk in concentratiekamp Auschwitz of Sobibor omgekomen.

Deze niet-Joodse tante heeft dus mijn opa uit handen van de Nazi’s gered en nieuwe generaties mogelijk gemaakt, waarvan mijn moeder en ik het bewijs zijn.

In de oorlog is mijn opa door deze tante geadopteerd en kreeg hij een andere naam. Zijn Joodse oom zat ondergedoken in de kelder van het huis en heeft de oorlog overleefd. Doordat mijn opa nog zo jong was, kon hij in die tijd in relatieve vrijheid leven.

Ondanks dat het al zo lang geleden is, blijft het een aangrijpende geschiedenis en iets om door te vertellen aan volgende generaties. Ik heb mijn opa gevraagd welke boodschap hij wil meegeven aan de jongeren van nu.

“Kijk meer om je heen en sluit je niet te veel af. Houd contact met je omgeving, de mensen en de natuur. Besef dat je een vrij leven hebt.” Daarmee wil ik mijn verhaal afsluiten.